Międzynarodowy Dzień Bobra

Przypada właśnie na 7 kwietnia. To święto, tak wyraźnie zaznaczone w kalendarzu przyrodniczym, ma na celu zwrócenie naszej uwagi na rolę w przyrodzie, jaką odgrywają te n duże gryzonie oraz potrzebę ich ochrony. Pierwszy raz, święto bobra obchodzono w 2009 r., w dniu urodzin Dorothy Richards (1894 -1985), amerykańskiej badaczki tych zwierząt.

W Drawieńskim Parku Narodowym żyje bóbr europejski (Castor fiber). To największy europejski gryzoń, (waży od 18 do 28 kg). Zasiedla brzegi jezior i rzek, także rowów melioracyjnych i bagienek. Prowadzi ziemnowodny tryb życia. Mieszka w norach wykopanych w skarpach lub wybudowanych w żeremiach.

Te kopce z gałęzi nad powierzchnią wody mogą sięgać nawet 3 m wysokości. Ponad poziomem wody, we wnętrzu kryjówki, znajduje się komora wysłana roślinami, od której odchodzą podwodne, długie korytarze. Charakterystycznym elementem obecności bobra w terenie obok żeremi czy nor, są także tamy oraz ślizgi. Bobry żyją nawet do 30 lat!

Bobrza rodzina

Bobry żyją w rodzinach (od 4 do 10 osobników). Są zwierzętami terytorialnymi. Zajęty obszar znakują specjalną substancją o silnym zapachu, wydzielaną spod ogona. Ogon bobra, zwany pluskiem lub kielnią, zasługuje na szczególną uwagę.

Jest zbudowany z kręgów, jak u innych ssaków, ale pokryty jest łuskami. W wodzie pełni funkcję steru, a na lądzie „podpórki” podtrzymującej ciężar ciała. Jest również magazynem tłuszczu i organem termoregulacyjnym. Uderzenia ogona w taflę wody ostrzegają bobrową rodzinę przed niebezpieczeństwem, odstraszają także potencjalnego wroga.

Bobrze menu

Bobry są typowymi roślinożercami. Żywią się nie tylko korą drzew liściastych. Zjadają także ogromne ilości roślin wodnych: grzybienie, rzęsę wodną, glony, kłącza grążeli i trzcin. Jesienią żywią się krzewami i drzewami liściastymi, które też magazynują na zimę. W ich menu, co prawda bardzo rzadko, mogą pojawić się nawet drzewa iglaste takie, jak np. modrzew czy świerk.

Z bobrem oko w oko?

Prowadzi nocny tryb życia, trudno więc go zobaczyć. Jednak czasami, w ciągu dnia bóbr musi przeprowadzić konieczne prace budowlane, np. uszczelnić tamę. Wtedy mamy szanse go poobserwować. Występowanie bobrów ma istotne znaczenie dla przyrody. Utrzymują one tereny podmokłe, co sprzyja zachowaniu bioróżnorodności.

Krótka „bobrowa” historia

Ze względu na intensywne polowania (futro, mięso, tłuszcz) w XIX wieku, bóbr znalazł się na liście gatunków zagrożonych wyginięciem. W XX wieku rozpoczęto działania mające przywrócić bobry środowisku. Dziś bóbr jest gatunkiem chronionym, obecnie w Polsce podlega ochronie gatunkowej częściowej. Jest również „przedmiotem ochrony” w ramach sieci Natura 2000. Bobry w Drawieńskim Parku Narodowym pochodzą ze skutecznej introdukcji mającej miejsce w 1978 r. na Drawie. Dziś ślady obecności bobrów w DPN są widoczne wzdłuż rzek oraz nad większością jezior.

Tekst: Joanna Sanocka – Bielatko, Sekcja Monitoringu
Joanna Osińska, Dział ds. Edukacji DPN

Drukuj