Uroczyska Puszczy Drawskiej

Ostoja siedliskowa „Uroczyska Puszczy Drawskiej” PLH320046

Ostoja siedliskowa „Uroczyska Puszczy Drawskiej” zlokalizowana jest w rejonie biogeograficznym kontynentalnym. Pod względem podziału administracyjnego obejmuje region: gorzowski, koszaliński, szczeciński i pilski. Obszar ostoi położony jest m.in. na terenie innych formach ochrony przyrody. Są to:

1. Drawieński Park Narodowy.

2. Rezerwaty przyrody: Stary Załom, Mszary Tuczyńskie, Jezioro Łubówko, Leśne Źródła, Torfowisko Osowiec.

3. Obszary Chronionego Krajobrazu (fragmenty): Puszcza nad Drawą, Puszcza Drawska, Korytnica Rzeka.

4. Kilkanaście użytków ekologicznych.

5. Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków „Lasy Puszczy nad Drawą” PHB320016.

Około 88% powierzchni ostoi znajduje się w zarządzie Lasów Państwowych, pozostałe około 12% stanowi mozaikę własności Agencji Nieruchomości Rolnej, prywatnej, komunalnej. Niewielkie fragmenty pozostają w zarządzie Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Użytków Zielonych.

Zagrożenia opisywanej ostoi wynikają z:

presji związanej z rozwojem turystyki,
zmiany stosunków wodnych zachodzących poprzez pozyskanie piasku i żwiru,
zanieczyszczenia wód,
kłusownictwa (zwłaszcza dotyczącego ryb i dużych ssaków).

Specjalny obszar ochrony siedlisk w znacznej część położony jest na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego. W młodoglacjalnym krajobrazie równin sandrowych, poprzecinanych dolinami rzeki Drawy i Płocicznej, wzgórza osiągają wysokość do 121 m n. p. m. Rzeźbę terenu urozmaicają dodatkowo liczne jeziora (dystroficzne, mezotroficzne, eutroficzne), misy zagłębień wytopiskowych, koryta rzek z wysokimi skarpami, licznymi meandrami oraz bystrym prądem.

W rozległym kompleksie leśnym dominują drzewostany sosnowe, które są wynikiem prowadzonej od 100-150 lat gospodarki leśnej. Jednak duży pozostał jeszcze udział buczyn i dąbrów. Niektóre ich płaty mają charakter zbliżony do naturalnego. Najcenniejsze z nich to kwaśne i żyzne buczyny, które są jedynymi z nielicznych w Polsce fragmentów buczyn o zachowanej naturalnej dynamice.

Ponadto obszar charakteryzuje występowanie: zbiorników z ramienicami, rzek włosienicznikowych, łąk, ziołorośli nadrzeczych oraz torfowisk, tj. siedlisk przyrodniczych szczególnie cennych dla Wspólnoty Europejskiej.

Stwierdzono również bogate populacje wielu rzadkich i zagrożonych gatunków z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej, w tym silne populacje bobra, wydry, żółwia błotnego, kumaka nizinnego, traszki grzebieniastej, czerwończyka nieparka, jelonka rogacza, kozioroga dębosza, pachnicy dębowej (gatunek priorytetowy!!!), skójki gruboskorupkowej, trzepli zielonej, zalotki większej oraz dwóch gatunków nietoperzy: nocka dużego i nocka Bechsteina.

Bogaty jest świat ichtiofauny. Szczególnie cenny ze względu na występowanie gatunków zagrożonych, tj. łosoś, minóg rzeczny, certa.

Na opisywanym obszarze stwierdzono występowanie dwóch gatunków roślin ważnych dla Wspólnoty: elismy wodnej i lipiennika Loesela. Świat flory bogaty jest również w gatunki rzadkie w Polsce, m.inn. rośnie tu:. chamedafne północna, wawrzynek wilczełyko, listera jajowata, gnieźnik leśny, goździk pyszny, rosiczki.

Obszar ostoi jest miejscem występowania gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej, m.inn. bielika, rybołowa, kani czarnej i rudej, trzmielojada, bąka, bociana białego i bociana czarnego, derkacza, żurawia, zimorodka, dzięcioła czarnego i dzięcioła średniego, muchołówki malej. To także ważne miejsce zimowania łabędzia krzykliwego.