Perseidy na Drawniku, 2019

My, pracownicy Drawieńskiego Parku Narodowego wiemy to od dawna. Nasze przekonanie potwierdziła dziennikarka jednej z gazet, która opisuje niebo nad Drawieńskim Parkiem Narodowym jako jedno z najciemniejszych w Polsce:

„Wieś Zatom (wieś w sercu DPN), znajduje się w centrum strefy tzw. najmniejszego skażenia światłem - czarnej dziury na mapie LP Europy. Wskaźnik "LP" (od "Light Pollution", czyli skażenie światłem) jest tu bardzo niski, a niebo wyjątkowo ciemne, dlatego znakomicie udają się nocne obserwacje gwiazd i konstelacji. Nawet gołym okiem. To po prostu najciemniejsze miejsce w całej zachodniej Polsce. Tak rozgwieżdżone niebo można zobaczyć jeszcze tylko w rejonie Suwałk, Ostrołęki, Puszczy Białowieskiej czy w Bieszczadach”. (Julita Runiewicz 2016).

Od wielu lat korzystamy z tego przywileju i organizujemy obserwacje nieboskłonu.

W tym roku warsztaty odbyły się 10 sierpnia, w czasie lotu roju Perseidów.

Zanim Jjednak rozłożyliśmy się na leżakach i ciepłych kocach pod niebem Drawnika wybraliśmy się na wycieczkę po ścieżce geologicznej „Petrografia terenów nad Drawą”.

Pani prof. Maria Górska – Zabielska, geograf i geolog glacjalny, w wyjątkowym stylu i z wielką pasją opowiadała skąd się wzięły kamienie, czy to prawda, że „chodzimy” po Skandynawii oraz czy ozy pochodzą z Krainy Oz. Zwróciła nam uwagę na to, co na co dzień nie zakrząta naszej głowy: krajobraz Parku, dołki, górki, kamienie, głazy, lasy i pola – to wszystko ma bezpośredni związek z działalnością lądolodu, który na naszym terenie widziany był ostatni raz ok. 12 tys. lat temu.

Geologia, to trudna dziedzina wiedzy. Pani Maria opowiadała o niej w taki sposób, w jaki pozyskuje się wielu nowych sympatyków tej dziedziny nauki.

Na razie mamy potwierdzenie od jednej osoby, że chce zostać geologiem.

W drugiej części spotkania, gdy zaczęło się ściemniać, zachęceni wykładem Pana Piotra Sieradzona, nie mogliśmy doczekać się obserwacji Perseidów. Pan Piotr, astrofizyk i nauczyciel fizyki, opowiadał o kamieniach - ale w kosmosie: o meteorach, meteoroidach, meteorytach, bolidach, rojach. Nie zabrakło wątków przyrodniczych, bo było o „zwierzętach w kosmosie” czyli o „zwierzęcych” gwiazdozbiorach.

Poznaliśmy również szczegóły dot. Gwiazdy Betlejemskiej, Gwiazdy Północnej, roju Perseidów.

Pogoda była dla nas łaskawa. Nieba nie zasłaniała żadna duża chmura. Dlatego pięknie było widać m.in.: gwiazdozbiór Kasjopei, Andromedy, Wielkiej Niedźwiedzicy, Orła , Łabędzia, Lutni, tzw. trójkąt letni z gwiazdami: Altair, Deneb, Wega oraz Jowisza i Arktura.

Dopełnieniem były lecące Perseidy. Niektórzy naliczyli ich 17.

Spotkanie skończyliśmy o północy. To było popołudnie i noc pełne wrażeń.

Do zobaczenia za rok.

Tekst: Ewa Wnuk Gławdel
Fot.: Joanna Osińska