Ryby

Ichtiofauna Drawieńskiego Parku Narodowego liczy 39 gatunków ryb i 2 gatunki minogów. Należą do niej zarówno gatunki spotykane powszechnie, jak i ryby rzadkie, występujące w nielicznych akwenach naszego kraju. Duża różnorodność gatunkowa możliwa jest dzięki różnorodności typów wód. Główne rzeki Drawieńskiego Parku Narodowego - Drawa i Płociczna, zaliczane są na wielu odcinkach do rybackiej krainy lipienia. Charakteryzują się wartkim przepływem wody, kamienistym, żwirowym bądź piaszczystym dnem, dobrymi warunkami tlenowymi i niewielkimi ładunkami substancji biogennych. Stanowią one doskonałe warunki dla rozwoju ryb reofilnych, czyli prądolubnych i litofilnych – potrzebujących do rozwoju ikry podłoża kamienistego, bądź żwirowego. Najbardziej charakterystycznym gatunkiem dla wód płynących jest łosoś – ryba dwuśrodowiskowa, która rozmnaża się i dorasta w czystych rzekach. Po kilkuletnim pobycie w rzece i przeobrażeniu w tzw. smolty spływa do morza, gdzie intensywnie żeruje, a po osiągnięciu dojrzałości powraca do rzeki na tarło. W Drawie i Płocicznej do połowy lat osiemdziesiątych występowała populacja łososia drawskiego, charakteryzującego się najszybszym tempem wzrostu w warunkach Polski (w roku 1962 złowiono łososia o długości 144 cm i masie 24 kg). Pod koniec lat osiemdziesiątych, populacja łososia drawskiego praktycznie przestała istnieć. W 1995 roku rozpoczęto program restytucji gatunku wpuszczając do rzeki ponad 20 tys. sztuk smolta wyhodowanego z ikry pochodzącej z populacji łososia z łotewskiej rzeki Dałgawy. Zarybienia powtarzane są corocznie, a ich efekty były widoczne już po dwóch latach, kiedy to zaobserwowano 32 duże gniazda oraz odłowiono kilka sztuk narybku.
Obok łososia w rzekach DPN występuje również lipień i trzy formy biologiczne troci: troć wędrowna – forma rozmnażająca się i dorastająca w rzekach a dojrzewająca – podobnie jak łosoś – w morzu, troć jeziorowa – rozmnażająca się w rzekach a dojrzewająca w jeziorach i pstrąg potokowy, który spędza całe życie w rzece. Kolejnym gatunkiem występującym w wodach DPN jest certa. Jest to gatunek dwuśrodowiskowy (anadromiczny), podobnie jak ryby łososiowate rozmnaża się w czystych rzekach a wzrasta w estuariach i słabo zasolonych morskich wodach przybrzeżnych. W wodach Parku certa tworzy lokalne populacje jeziorowo-rzeczne nie podejmując wędrówek do morza. Gatunek ten został uznany za krytycznie zagrożony w skali całego kraju. Obok wyżej wymienionych, występują tu inne równie rzadkie, choć mniej znane gatunki ryb, takie jak: głowacz białopłetwy, strzebla potokowa, piekielnica, różanka, koza, piskorz, śliz oraz minogi – rzeczny i strumieniowy.
W jeziorach Drawieńskiego Parku Narodowego występują typowe zespoły gatunków charakterystycznych dla jezior sielawowych, linowo-szczupakowych i sandaczowych. Jakość wód niektórych jezior, stwarza możliwości rozrodu i rozwoju koregonidów, czyli sielawy i siei. Oba gatunki maja wysokie wymagania środowiskowe, dlatego naturalnym siedliskiem są dla nich są głębokie i dobrze natlenione jeziora, z litoralem piaszczystym lub kamienistym, oraz z roślinnością ramienicową. Sielawa zasiedla jezioro Pecnik Duży, Płociowe, Marta i Ostrowieckie, natomiast sieja występuje w trzech jeziorach: w Ostrowieckim, Marcie i w Czarnym, w którym populacja ma charakter endemiczny. Na uwagę zasługuje również autochtoniczna populacja troci jeziorowej, zasiedlającej jeziora przepływowe w systemie rzeki Płocicznej, a rozmnażająca się w jej dopływie – rzece Runicy.

Drukuj