Śladami historii. Umocnienia Pozycji Pomorskiej w DPN

Kręte i bystre rzeki. Pełne ryb czyste jeziora, czy kilometry szlaków turystycznych nieodłącznie kojarzą się dziś z wypoczynkiem na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego, ale nie zawsze tak było.

W połowie lat 30-tych XX wieku, w przededniu wybuchu II Wojny Światowej wszystkie elementy pięknego krajobrazu wykorzystano do innych celów niż znane nam dzisiaj formy aktywnego wypoczynku takie, jak spływy kajakowe, wędkowanie czy piesze wycieczki . Naturalne oraz sztuczne zbiorniki i cieki wodne, a także dominujące nad okolicą wzniesienia, tak często występujące w krajobrazie Pomorza Zachodniego, stały się doskonałym oparciem do budowy kilkuset żelbetowych schronów stanowiących elementy Wału Pomorskiego, choć prawidłowa nazwa tych umocnień, to Pozycja Pomorska (od niemieckiego Pommernstellung). Fortyfikacje te, obok obiektów Umocnionego Łuku Odry i Warty (niem. Festungsfront Oder–Warthe Bogen) zwanego dziś potocznie Międzyrzeckim Rejonem Umocnionym czy Pozycji (Linii) Odry (niem. Oderstellung) stanowiły rubież obronną zabezpieczającą granicę III Rzeszy przed atakiem ze wschodu.

Jak okazało się zimą 1945 roku, właśnie z tego kierunku nadszedł wróg w postaci Armii Czerwonej. Wróg dużo silniejszy (a zwłaszcza liczniejszy) niż zakładały niemieckie plany obrony z I połowy lat 30-tych XX wieku przygotowane, podobnie jak umocnienia, na wypadek ataku armii polskiej, która miała uderzyć na Pomorze przekraczając granicę odległą o zaledwie kilkadziesiąt kilometrów.

Wychodząc naprzeciw potrzebom turystów chcących poznać walory historyczno-kulturowe Drawieńskiego Parku Narodowego w miejscach, w których znajdują się obiekty Wału Pomorskiego, a jednocześnie ruch turystyczny nie zagraża realizacji zadań służących ochronie przyrody, zaplanowano utworzenie 5 ścieżek poznawczych dla miłośników fortyfikacji i historii II Wojny Światowej. Obiekty o różnym przeznaczeniu i wielkości oraz inne elementy wykorzystujące naturalne ukształtowanie terenu zostaną opisane na tablicach informacyjnych stając się uzupełnieniem istniejących już szlaków turystycznych.

Tekst i zdjęcia: Tomasz Bogucki

Drukuj