Historie ludzi w kamieniach zapisane

Mijamy je codziennie. Różnią się wielkością, mienią się różnymi kolorami, mają różne pochodzenie. Na terenie całego Drawieńskiego Parku Narodowego od wielu wieków wykorzystywane są w budownictwie. Są wśród nich zarówno te, które dziś pełnią rolę atrakcji w Parku imponując rozmiarami jak i te, które po tysiącach lat spokoju dotknięte zostały mniej lub bardziej ludzką ręką, dzięki czemu dostały do odegrania nowe role. Kamienie. Niemi świadkowie historii.

Jako brukowane drogi i drogowskazy z nazwami dawnych miejscowości podczas podróży po Drawieńskim Parku Narodowym i najbliższych okolicach towarzyszą nam na każdym kroku.

Dziś, gdy nie istnieje już wiele dawnych osad, to właśnie kamienie są często jedynymi widocznymi pamiątkami po dawnych mieszkańcach terenu Drawieńskiego Parku Narodowego. Pełniąc rolę nagrobków czy pomników upamiętniających mieszkańców poległych na frontach I Wojny Światowej świadczą o dużo większym niż dziś znaczeniu wielu miejscowości. Umieszczone na kamieniach daty, imiona a czasami też insygnia poszczególnych zawodów ukazują codzienne życie mieszkańców i przy odrobinie wyobraźni przenoszą nas w odległe czasy, gdy aparat fotograficzny pozwalający udokumentować życie najbliższych dla mieszkańców tych terenów nie był nawet obiektem marzeń.

Przykładem tego, iż historia osadnictwa jest zapisana w kamieniach są także kościoły, takie jak ten w Głusku czy osadzie Ostrowite. Ten pierwszy jako budowla powstał ok. 1820 roku i pierwotnie pełnił rolę browaru aby dopiero w połowie XIX wieku stać się świątynią (początkowo protestancką, po roku 1945 katolicką). Pierwotną bryłę budynku wyznaczały kamienne mury, które później uzupełniono czerwoną cegłą m.in. dobudowaną w całości wieżą. Opuszczony dziś kościół w Ostrowitem jest nie tylko atrakcją turystyczną ale też poniekąd obiektem edukacyjnym, niezmiernie ciekawym dla miłośników geologii. Jego mury są bowiem mieszanką cegły i kamieni, wśród których wprawne oko dostrzeże wiele ciekawych okazów przywleczonych na teren Parku przez lądolód z terenów dzisiejszej Skandynawii. W murach jednej budowli zapisane zostały więc dwie historie. Jedna napisana przez naturę opowiada o powstaniu naturalnego krajobrazu Drawieńskiego Parku Narodowego. Ta druga, napisana ludzką ręką jest świadectwem tradycyjnej architektury tych terenów.

Warto więc, podczas wędrówek po Drawieńskim Parku Narodowym, od czasu do czasu dobrze się rozejrzeć. Gdyby kamienie mogły mówić - powiedziałyby wiele o historii tego terenu a znając ich umiejętność radzenia sobie ze skutkami upływającego czasu, za kilka wieków może powiedzą coś o nas i czasach, w których żyjemy.