Nasz serwis używa plików cookies, aby lepiej spełniać Państwa wymagania. Szczegółowe informacje o plikach cookies można znaleźć w naszej Polityce Prywatności. Kontynuując przeglądanie serwisu bez zmian ustawień przeglądarki akceptują Państwo zapisywanie plików cookies.

Polska wersja językowa Angielska wersja językowa Niemiecka wersja językowa

Z cyklu: Okiem ukrytej kamery…

Czapla siwa

 Na filmie udało się przyłapać czaplę siwą nocą. Ptaki te najczęściej „śpią” wysoko na drzewach i suchych konarach. Jednak ta - widoczna na nagraniu, zdecydowała się przysiąść na powalonej w nurt rzeki -kłodzie.  Czaple siwe bardzo często odpoczywają stojąc na jednej nodze, drugą trzymając blisko tułowia ukrytą w piórach.

Czapla siwa (Ardea cinerea) to duży ptak o mocnej budowie. Długość jej ciała dochodzi do 100 cm, rozpiętość skrzydeł 155-175 cm, waży ok. do 2 kg. Dość łatwo rozpoznać czaplę siwą w locie, ponieważ przybiera wtedy charakterystyczną sylwetkę -  zgina szyję esowato i kładzie ją nieco na karku. Ptaki te gniazdują w koloniach na wysokich drzewach w pobliżu wody: rzeki czy jeziora.

Żywią się głównie rybami, choć w ich menu, zwłaszcza zimowym, znajdują się również gryzonie, głównie myszy. Natomiast latem chętnie łowią też owady, dżdżownice, pijawki. Zdarzają się i małe ptaki.

Na przełomie XVIII i XIX wieku populacja czapli w Europie została poważnie przetrzebiona. Zawinił kaprys kobiet, którym w kapeluszach nie wystarczały już kwiaty. Szukały czegoś nowego, bardziej oryginalnego. Wybór padł na rajery – pióra czapli siwych, zdobiące głowy dorosłych ptaków. Najmocniej ucierpiały w tym czasie czaple białe, ponieważ ich ozdobne pióra rosnące na tułowiu, tzw. egrety, były najbardziej pożądane.  Niestety w tym czasie zdziesiątkowane zostały populacje także innych gatunków czapli np.:  purpurowych, czy ślepowronów. Proceder zabijania tych ptaków dla ich zdobnych piór zakończył się dopiero w XX wieku.

Czapla siwa w Drawieńskim Parku Narodowym jest ptakiem nielęgowym. Jednak zaobserwować ją można regularnie, choć nielicznie, w trakcie całego sezonu. Przy łagodnych zimach jest ptakiem osiadłym. Natomiast jeżeli ujemne temperatury utrzymują się przez długi czas powodując zamarzanie wody, czaple siwe stają się ptakami częściowo wędrownymi. Występują w pobliżu wody na terenie całego Parku, ale największe szanse na spotkanie z tym cierpliwym łowcą są nad rzekami: Drawą i Płociczną oraz w pasie trzcin i szuwarów nad jeziorami: Ostrowieckim, Sitnem i Płocicznem. Duża szansa na zobaczenie czapli siwych i czapli białych jest także w niewielkiej odległości od granic DPN, w okolicach miejscowości Barnimie. Na łąkach położonych na północny-wschód od Barnimia, bardzo często żerują oba te gatunki. W Drawieńskim Parku Narodowym stwierdza się trzy gatunki czapli, tj. czaplę siwą, czaplę białą i bąka.

POZNAJĘ I CHRONIĘ…

Zapraszamy do Drawieńskiego Parku Narodowego…

Opracowała: Joanna Osińska, Dział ds. Edukacji DPN

Współpraca: Szymon Śródecki, Sekcja Monitoringu DPN

Operator fotopułapki: Józef Borsuk, Straż Parku

Drukuj
YouTube Facebook Instagram
Unia Europejska app app Bądź bezpieczny Park Dzieciom

Szukaj

Galeria

  • Perkoz dwuczuby, fot. Marcin Bielatko
  • Storczyki, fot. Marcin Bielatko
  • Drawa, fot. Marcin Bielatko
  • Zimorodek, fot. Przemysław Wiśniewski
  • Wydra, fot. Ł. Łukasik
  • Rezerwat Radęcin, fot. Marcin Bielatko
  • Wyspa "Lech" na jez. Ostrowieckim, fot. Marcin Bielatko
  • Gągoły, fot. Elżbieta Hołubczat
  • Wydra, fot. C. Korkosz
  • fot. Józef Borsuk

Newsletter

Będziemy informować Cię o nowościach w serwisie oraz ważnych wydarzeniach w Parku.

Kontakt

Drawieński Park Narodowy,
ul. Leśników 2, 73-220 Drawno,

tel.: (095) 768 20 51,

       (095) 768 20 52

fax: (095) 768 25 10

email: [email protected]