O rybołówstwie i hodowli ryb nad Drawą…

Wędkowanie to niewątpliwie jeden ze sposobów na spędzanie wolnego czasu na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego. Sprzyja mu zarówno mnogość gatunków miejscowych ryb, jak i doskonale przygotowana infrastruktura. Możemy śmiało powiedzieć, iż cała otoczka i obyczaje związane z tym hobby tworzą coś w rodzaju kultury wędkarskiej, z którą związane czują się setki mieszkańców Puszczy jak i odwiedzających ją turystów. Wielu gospodarzy żyjących na tym terenie z turystyki, chcących zachęcić gości do przyjazdu w te strony, musi się liczyć z potrzebami amatorów wędkowania.

Laikom, wędkowanie kojarzy się głównie z hobby albo ze sportem. Jednak przez wieki na terenie dzisiejszego Drawieńskiego Parku Narodowego, a także całej Puszczy Drawskiej rozwijano hodowlę ryb, jak i tradycyjne rybołówstwo na skalę (jakbyśmy to dziś określili) przemysłową. Początkowo wiązało się to z eksploatacją naturalnych zbiorników i cieków wodnych. Z racji obfitości najcenniejsze akweny jezior i rzeki były już w średniowieczu przedmiotem wielu nadań i przywilejów. Pierwszym, o którym warto wspomnieć, było nadanie Cysterkom z Owińsk prawa połowu ryb: od ujścia Płocicznej do Drawy, aż po Noteć. Drugi dokument, pochodzący z roku 1286 nadawał Cystersom z Kołbacza prawo połowu ryb w Drawie w okolicach Starego Osieczna. Z upływem czasu wartość gospodarcza wód nie zmniejszyła się, dlatego przez wieki bardzo cenionym zawodem nad Drawą był mistrz rybacki. Najlepsi w swoim fachu, dzierżawiąc wody od wielkich właścicieli ziemskich, dorabiali się z czasem nie małych majątków, a gospodarka rybacka nierzadko była zawodem przekazywanym z pokolenia na pokolenie. Z czasem tworzyły się wręcz klany specjalizujące się w tym fachu. Takie wykorzystanie bogactwa tych ziem trwało nieskończenie aż do roku 1945. Ryby znad Drawy były wtedy specjałem nie tylko na stołach mieszkańców tych okolic, ale też Szczecina czy Berlina.

Bystre wody rzek oraz dogodne ukształtowanie terenu pozwoliły z czasem na zmianę kierunku. Z intensywnej działalności rybackiej korzystającej z zasobów naturalnych tutejszych wód, zwrócono się w stronę hodowli ryb w zbiornikach sztucznie w tym celu stworzonych. Z czasem zaczęły powstawać stawy hodowlane i rybakówki odgrywające znaczną rolę nie tylko w gospodarce, ale też w dużym stopniu kształtowały krajobraz kulturowy całej okolicy. Ważną rolę odgrywały liczne kanały ciągnące się często przez wiele kilometrów. Służąc głównie celom melioracji pól, często też zasilały wodą sztuczne zbiorniki pełne ryb zbudowane ręką człowieka. Przez kilka stuleci pieczołowicie dbano o stan i rozwój rybnego ,,przemysłu'' nad Drawą. Prowadzono też obszerną dokumentację, która do dziś przetrwała w archiwach i świadczy o ogromnej pracy włożonej przez tamtejszych mieszkańców w rozwój tych terenów. Ogromna ilość: opracowań, sprawozdań i licznych operatów powstałych na przestrzeni dekad, dziś jest znakomitym źródłem wiedzy zarówno dla studentów, jak i miłośników historii tych ziem. Jeśli ktoś lubi ciekawostki, to liczby świadczące o wielkościach połowów, czy szacowanej populacji konkretnego gatunku, bez problemu można dziś znaleźć także w internecie. Najlepiej jednak wybrać się w teren, aby z bliska go poznać, a na tutejszych wodach (czytając wcześniej regulamin DPN), osobiście spróbować wędkowania. O dbałości w zasobność ryb w tutejszych wodach świadczą ogromne, proekologiczne inwestycje poczynione w ostatnim czasie, które służą utrzymaniu, a także powrotowi do wód DPN i Puszczy Drawskiej najcenniejszych gatunków.