Wilk w DPN

Jakie są sposoby monitorowania wilka, kierunków jego wędrówek, zwyczajów…? To tematy poruszane podczas szkolenia on-line z udziałem pracowników terenowych z Działu Ochrony Przyrody oraz z Sekcji Monitoringu DPN. Swoją wiedzą podczas spotkania dzieliła się dr hab. Sabina Nowak, adiunkt Zakładu Ekologii, Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, prezes Zarządu Stowarzyszenia dla Natury „Wilk”, członek Rady Naukowej DPN.

Obecnie trwa nowy cykl badań nad wilkami w DPN. Przez okres około dwóch lat, obok kontynuowania zbierania podstawowych informacji świadczących o obecności wilków w parku, tj. obserwacji bezpośrednich (takich oko w oko z wilkiem) i obserwacji pośrednich (odnotowywanie: pojedynczych tropów, ciągów tropów, znakowania moczem, drapania, odchodów), będziemy również zbierać wilcze odchody do badań genetycznych. Mamy nadzieję, że na podstawie uzyskanych wyników dowiemy się, m.in. ile faktycznie grup rodzinnych korzysta obecnie z terenu parku.

Prace badawcze prowadzone w minionych latach przez Stowarzyszanie dla Natury „Wilk” wykazały, iż teren Parku jest miejscem, w którym graniczą terytoria aż 4 grup rodzinnych.

Już teraz, na początku nowego cyklu badań, odnotowaliśmy 2-3 wilcze rodziny, które zachodzą na terenie DPN. Maja bardzo dobrą kondycję, a to oznacza, że nie brakuje im pokarmu. Badania Stowarzyszenia dla Natury „Wilk” prowadzone w Puszczy Drawskiej , wykazały, że wilki polują u nas głównie na sarny i jelenie, w mniejszym stopniu na dziki. Uzupełnieniem menu są bobry i zające. Zdobywanie pożywienia to trudna sztuka. Bywa, że dopiero dziesiąta próba „wilczych polowań” kończy się sukcesem. Oczywiście najskuteczniej poluje para rodzicielska, której pomaga najstarsze potomstwo.

Wilki to fascynujące zwierzęta. Bardzo socjalne i opiekuńcze. Jeśli ktoś widział, jak czule wilcza matka opiekuje się swoimi szczeniakami, jak bardzo troszczy się o siebie para rodzicielska, to z pewnością będzie chciał bliżej poznać ten gatunek. Warto wiedzieć, że w przyrodzie wilki pomagają utrzymać równowagę. Są naturalnymi selekcjonerami. Polują głównie na chore, osłabione zwierzęta.

Co istotne – wilki potrzebują do życia dużych przestrzeni. Dla jednej grupy rodzinnej, liczącej średnio od 4 do 6 osobników (maksymalnie do 12), będzie to obszar: od 250 do 350 km². Ta informacja pomaga zrozumieć, iż teren DPN, którego powierzchnia wynosi ok. 110 km², jest obszarem zbyt małym dla zaspokojenia potrzeb choćby dla jednej tylko grupy rodzinnej. Dlatego wilki, które obserwujemy na terenie parku, korzystają również z terenów nadleśnictw sąsiadujących z DPN. Są to zatem nasze wspólne wilki. W ubiegłym roku, nie stwierdziliśmy na obszarze parku, wilczej rodziny, która przystąpiłaby u nas do rozrodu.